Het was prachtig weer, de zaterdag voor Pinksteren.
Liesbeth heeft samen met kinderen die zich hadden opgegeven, als ook kinderen die bij AH geronseld waren en spontaan mee gingen doen, het witte suikerkleed/ de zandtekening in de Dorpskerk naar Pinksteren toe rood gekleurd aan de binnenkant van de cirkels.
Buiten is daarna gewerkt aan Landart in de tuin van de kerk.
Liesbeth vertelt: eerst heb ik de kinderen bij elkaar gezet, ik heb ze laten kijken naar werk van Andy Goldsworthy, die als natuurkunstenaar werkt met simpele dingen uit de natuur. Ik heb ze zo laten zien dat kunst niet voor eeuwig hoeft te zijn. Op die manier richt je de neuzen dezelfde kant op. Op die manier richt je de blik van de kinderen op de schoonheid van het kleine.
We zijn naar buiten gegaan en hebben vanaf de boom naast de kerk gewerkt naar het pad naar de kerk toe. De kinderen werkten zelfs in de boom met een lange witte draad. Er werden cirkels gemaakt met stenen en cirkels uitgegraven. Spontaan ontstonden er groepjes.
Het vuur dat nooit meer dooft inspireerden sommige kinderen tot het maken van een vulkaan. Er werden paden gemaakt richting kerkpad vanuit de boom.
Toen het kleed er lag, hebben we met een muzikant met kleine muziekinstrumenten een rondgang rondom de kerk gemaakt. Terug in de kerk hebben de kinderen de instrumenten neergelegd. De jongste van de groep was 4 jaar, de oudste 14 jaar. Spontaan gingen de kinderen allemaal zitten, het was heel stil en ze bleven zitten, ook de oudere kinderen. Een van de kinderen doorbrak de stilte en vroeg of Liesbeth de volgende week weer kwam…..