,,Meer zat er niet in”, concludeerde Bauke Mollema realistisch na zijn achtste plaats in de GP Quebec. In de eerste van de twee Canadese WorldTour-klassiekers had de kopman van Trek-Segafredo liever een hardere wedstrijd gezien. ,,De wedstrijd ontbrandde echter pas in de laatste drie rondes en daarbij stond de wind op de klim naar de finish ook nog vol op kop. Dan weet je dat tegen de pure punchers een top-tien klassering het maximale is.”
De grote favorieten Peter Sagan en Greg van Avermaet wisten voorbij het Chateau Frontenac de eerste twee plekken op te eisen. ,,Op deze omloop zijn dat inderdaad de mannen”, bevestigde Mollema. ,,Dat weet je van tevoren. Wanneer het eerste peloton kleiner is kun je in de laatste ronde nog een spel spelen. Maar het was een matte koers. Je hebt het zelf niet in de hand om deze wedstrijd harder te maken. Het zijn hier korte klimmetjes, dan komt het op explosiviteit aan. Ik voelde me goed, maar meer zat er gewoon niet in.”
In de wedstrijd zag Mollema al snel dat het weinig zin had om iets te ondernemen. ,,Op dit rondje moet je wachten. Aanvallen zoals nu Julian Alaphilippe op twee rondes van het einde deed zijn eigenlijk zinloos. Het peloton komt weer terug omdat de klimmetjes zo kort zijn dat de eerste groep zich na zo’n bergje weer gemakkelijk kan groeperen. Dan wordt er automatisch weer achtervolgd.”
Mollema was tevreden over hoe hij zijn wedstrijd in Quebec had ingedeeld. ,,Na mijn tweede plek in de Ronde van Alberta kon ik een paar dagen nauwelijks trainen door de verplaatsing, de fietsen die te laat arriveerden en een dag dat het extreem slecht weer was. Ik heb deze wedstrijd vanaf de start heel efficiënt en slim gereden. Ik kon heel lang energie sparen door vooraan aan de klimmetjes te beginnen en me dan iets terug te laten zakken. Daardoor reed ik de klimmetjes net iets minder hard op dan de rest. Behalve op het einde. Al merkte ik in de laatste kilometers dat ik goed herstelde en dat ik nog genoeg overhad. Dat is een goed teken voor Montreal.”
Telegraaf
__medium.jpg)