Klaas-Wybo van der Hoek, fractievoorzitter van GroenLinks in de gemeenteraad van Zuidhorn, heeft over zijn ervaringen in de gemeenteraad van Zuidhorn een boek geschreven: “Het geheim van het Gemeentehuis”.
Klaas-Wybo van der Hoek heeft het boek gemaakt als eerbetoon aan de kiezers en zijn (oud-)fractiegenoten. En het is een hernieuwde zoektocht naar het antwoord op de vraag waarom je je met de samenleving, ook met de politiek bezig zou moeten houden. Al is het maar een klein beetje.
Hij heeft het boek gepresenteerd in Boekhandel Drukkerij Hoekstra in zijn dorp Grijpskerk. Het eerste exemplaar van “Het geheim van het Gemeentehuis” heeft Klaas-Wybo van der Hoek aangeboden aan de huidige en oud-raadsleden van GroenLinks in Zuidhorn.
Bij de presentatie las Klaas-Wybo van der Hoek enkele stukken voor uit zijn boek:
“Maar waarom zit je toch in die raad, pa?”, vraagt Klaas.
(….)
Thijs kijkt me op de zijn bekende wijze, het hoofd een beetje scheef en een licht spottend lachje op zijn gezicht: “Al die documenten lezen, al dat stilzitten en praten: saai!”
Ik knik: “Toegegeven, wanneer je er als buitenstaander tegenaan kijkt, lijkt allemaal verpletterend saai. Maar het werk is eigenlijk heel afwisselend. Zo moet je met veel mensen en organisaties overleggen om een goed beeld te krijgen van de voorstellen. En al die raadsleden, burgemeester en wethouders zijn goed gebekt. Ze maken vaak grapjes. En ze luisteren goed naar je. Als je je niet aan je eigen verkiezingsbeloften houdt of je niet consequent bent in je verhaal, laten ze dat in het debat scherp weten. Omdat bij het openbaar bestuur natuurlijk alles in de openbaarheid gebeurt, wordt tegelijkertijd alles wat je zegt en doet op een gouden weegschaaltje gelegd. Het scherpen van je gedachten en meningen in de discussie houdt je wakker. Kortom: je moet altijd goed in de wedstrijd zitten. En je leert zelf veel zowel van al die documenten als van de debatten.”
Thijs blijft kritisch: “In de gemeente gaat het toch over heel eenvoudige dingen als lantaarnpalen, losliggende stoeptegels, paspoorten en rijbewijzen? Dat is toch saai, héééél erg saai? Niet zo ingewikkeld maken, gewoon doen dus.”
Ik probeer enthousiast te blijven: “Het gaat inderdaad over lantaarnpalen. En over stoeptegels, paspoorten en rijbewijzen. Maar vergis je niet: de directe leefomgeving is belangrijk. En de gemeentepolitiek gaat ook over armoede, uitkeringen, woonlasten, belastingen, thuiszorg, afval, openbaar groen, energiebesparing, jeugdzorg, werk, sportvoorzieningen, dorpshuizen, bouwen van nieuwe huizen en bedrijven, wegen, scholen en nog zo wat. De gemeentepolitiek bemoeit zich in ieder geval met jou. Als ik jou was, zou ik er wel iets over te zeggen willen hebben.”
(….)
Klaas: “Ik hoor dat je regelmatig je verhalen eindigt met een pleidooi voor het heropenen van het station Visvliet. Ik wist niet dat daar een station is geweest. Dat is toch raar dat je het daar steeds over hebt.”
“Op zich klinkt het raar. Voor mij is die sluiting een symbool van de teloorgang van het platteland en een dorp. Een goede verbinding van het openbaar vervoer is van belang voor de leefbaarheid van een dorp. Bovendien zitten er aan de sluiting van het station Visvliet verhalen vast.
Het station werd opgeheven, omdat er een nieuwe halte Camminghaburen in Leeuwarden werd geopend. Er was onvoldoende ruimte op de spoorlijn Leeuwarden-Groningen om tegelijkertijd Visvliet open te kunnen houden. Daar stapten veel minder reizigers in. Over die sluiting heb ik als Statenlid nog een debat in Visvliet georganiseerd met de verantwoordelijke gedeputeerde. Dat was Bertus Fennema. Hij werd vervolgens burgemeester van Schiermonnikoog; ik nam afscheid van de Provinciale Staten en werd gemeenteraadslid van Zuidhorn. Met de gedeeltelijke verdubbeling van de spoorlijn verviel een belangrijke reden om het station Visvliet te sluiten, maar het werd niet heropend.
Later kwamen wij elkaar weer tegen in de gemeenteraad: hij werd burgemeester van Zuidhorn en ik was raadslid.
Regelmatig een bijdrage afsluiten met “Meneer de voorzitter, overigens is mijn fractie van mening dat het station Visvliet heropend moet worden” is eveneens een stijlfiguur in politieke redevoeringen.”
Het beroemdste voorbeeld komt uit de Romeinse oudheid, waar een senator in de senaat altijd eindigde met een herhaling van een politieke eis.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
“Het geheim van het Gemeentehuis” is verkrijgbaar bij Boekhandel Hoekstra te Grijpskerk en bij boekhandel De Schoelier, Hoofdstraat 14 te Zuidhorn. Het kost € 6,50.
De vernieuwde herdruk van “Het spook van het Provinciehuis” is ook bij beide boekhandelaren te verkrijgen (voor € 4,50).
__medium.jpg)
