Ik stond laatst zonder duidelijk doel
bij de supermarkt te wachten,
en stond wat te kijken
naar wat langskwam –
van alles ja
de meeste op twee benen
en een enkele rolstoel –
jong , oud en alles daartussen
met en zonder bril
met en zonder taille.
Er werd niet gehuild of gelachen
verder alle gelaatsuitdrukkingen
verreweg de meeste uitdrukkingsloos,
niet slecht bedoeld
maar gewoon zomaar.
Veel kinderen huppelden
en keken actief om zich heen
om de onbekende wereld te leren kennen
of een bekende te ontdekken,
de overigen zochten stil
de in – of uitgang,
als dagelijkse voorbijgangers.
N.B. Om privacy redenen zijn de namen van de voorbijgangers en sommige details in deze bijdrage gefingeerd.
Johan Vermeulen 17 juli 2019