Het terras was bijna leeg,
nou ja, ik dan en nog iemand verderop
tussen de lege tafels en stoelen.
Toch scheen de zon stilletjes en vriendelijk
en was er af en toe een vlaagje wind,
meer is toch niet nodig om je een beetje
gelukkig te voelen.
Met een glas lekker drinken bovendien.
Ik miste wel iemand,
niet specifiek een iemand
maar ieder die op een terras wilde zitten,
met mij dan.
Ik vroeg mij wat onzeker af
of de mens dan misschien toch een sociaal wezen is,
in wezen.
En die vraag moest ik dan hier beantwoorden?
Ja, wie anders
er was verder geen voorbijganger om het aan te vragen.
En ik moet toegeven
als ik echt heel eerlijk moet zijn,
dat.
Wat kan een stil terras veelzeggend zijn.
Johan Vermeulen 1 juli 2019