“Mam”, Tineke haar kat heeft jonkies gekregen. Zo schattig mam!
Je moet ze echt eens zie.”
“Ik wil geen kat” zegt mam “Ach mam. Toe nou, mam.
Anders worden ze dood gemaakt!
Kun jij dan nog slapen? Dat is dierenmishandeling. Dan is het jouw schuld.”
Ik draai me om, loop naar buiten en ik sla de voordeur met een knal dicht.
Mijn besluit staat vast: ik ga Micky halen.
Na een uurtje sta ik weer voor ons huis.....met Micky. Hij zit in een schoenendoos met een deksel erop,
in het deksel hebben we gaatjes gemaakt zodat Micky goed kan ademen.
Ik slik even voor ik aan het touwtje trek dat uit de brievenbus hangt.
Stel dat ik Micky niet mag houden!.Ik zet me schrap, trek aan het touwtje en ga naar binnen.
Micky miauwt zachtjes. “Mam..”, roep ik, “waar ben je?”. “In de keuken”, is het antwoord.
De gang is smal en lang. Mam is in de keuken. Voorzichtig haal ik de deksel van de doos.
Het zwart witte bolletje lijkt me aan. Micky je gaat nooit meer weg, denk ik. Ik laat je nooit meer gaan.
“kijk mam,dit is Micky”. “Is hij niet schattig?”. Ma schrikt zich een hoedje, draait zich om en kijkt me aan.
Ze smelt als ze naar me kijkt en ziet aan mij dat ik het meen . Ik laat me niet afwimpelen.
“Kijk me niet zo smekend aan met je grote blauwe ogen”. Ik heb gewonnen! Ik weet dat Micky blijft.
Ik geef mam een dikke zoen. “Je moet er zelf voor zorgen”, zegt ze. “Ik hou niet van katten, dat weet je”.
Wat was ik blij dat ik Micky mocht houden. Ik kocht een kattenbak, voer, enz..
Ik moest het zelf betalen. Een paar weken geen zakgeld dus.
Micky was al snel het middelpunt van iedereen . Mam was soms enorm kwaad op het kattenbeest.
Eens pikte ze een worst van het aanrecht en een week daarna een stuk vlees en ik heb Micky eventjes moeten verstoppen.
Maar het ergste wat hij heeft gedaan, vergeet ik nooit meer
Ons oude huis had een buitenplaatsje. Er moest een vloer in gemetseld worden.
Pa die stapelgek was op Micky eiste van ons ( mijn twee zusjes en ik) , dat Micky absoluut binnen moest blijven.
“Ok”, zeiden we . “Dat doen we pa”. Pa was bijna klaar met het kunstwerk en was bezig met het laatste hoekje bij de achterdeur.
Ik had Micky in mijn armen. Hij schrok ergens van ... en glipte door het kiertje van de achterdeur naar buiten.
We hoorden iemand behoorlijk te keer gaan. “Ik maak die kat dood!”. Het was menens. We durfden bijna niet te kijken.
We zagen een spoor van kattenpootjes op Pa’s cementvloer. vanaf de achterdeur tot aan het schuurtje...
Pa was de fijnste Pa van de wereld, maar nu lieten we ons een paar uurtjes niet zien. Pa was des duivels . Ik zocht Micky op en ging naar Tineke.
Ik huilde en durfde pas tegen de avond weer naar huis.
Pa zat op de bank T V te kijken. Met knikkende knieën liep ik naar hem toe. “Ah . Frouwktje!, heb je Micky gevonden?”.
“Ik heb nog eens naar de vloer gekeken, maar dankzij Micky is het een kunstwerk geworden”.
“Want zeg nu zelf, zo’n vloer heeft toch niemand?”.
Ik straal. kruip op zijn schoot en geef hem een zoen.
Ik heb echt de aller liefste Pa van de hele wereld.
Frouwktje