jeetje, wat een troep in huis! Erica had bedacht dat het plafond en de muren nodig gewit moesten worden. die hadden dezelfde kleur als haar rolgordijntjes, zacht bruin. Het effekt was oogverblindend.
Wij katten zijn zeer gesteld op "schoon," schone kattenbak, schone etensbakjes, en zelf was ik me dagelijks. (Zie ik een hond niet doen, maar laten we ons niet verder bezighouden met deze kwijlende schepselen, die nog onder aan de voedselketen staan, en wat vertraging hebben opgelopen in de evolutie, terwijl wij 3000 jaar geleden al goddelijk waren bij de Egyptenaren. Ooit gehoord van een heilige herdershond of een goddelijke golden retriever? Wij mogen dan wel doorgefokt zijn tot gezellige theemutsen, maar wel met behoud van onze aristocratische waardigheid.
Jim kwam melden, dat ik over de deksel van de emmer plafondverf had gelopen, de witte afdrukken op de vloer vond Erica niet zo erg, maar die ziet in elke ramp wel iets artistieks, maar mijn voetjes zijn ook wit. Dat noemen ze een wit voetje halen, in mijn geval dus 4. Enfin, zachte zeep, schuursponsjes afwasmiddel, het mocht niet baten, zelfs een wandelingetje in de tuin niet. Dus werd plan B in werking gezet: een nacht in mijn huisje. Jim had tot troost een schilderijtje erin op gehangen: home sweet home, mijn lievelingsballetje er in gelegd, en een standaard op mijn huis gemonteerd, een vlag, zoals de britse royals doen als ze thuis zijn.
Beetje overdreven,
Bert.
Bertje schrijft over wat hij meemaakt, niet altijd maar zo nu en dan. Meer over Bertje