An alien in Zuidhorn
Zo’n twintig jaar geleden ben ik van Groningen naar Canada verhuisd, en in juli 2019 logeerde ik een paar dagen bij familie in Zuidhorn. Omdat het prachtig weer was, besloot ik een eind te gaan hardlopen door het Groninger land. Ik was al langer van plan geweest om een keer de route te lopen die mijn vader jarenlang had gereden tussen huis en werk (van Wehe-den Hoorn naar Aduard), en die dag was het zo ver.
Nadat ik in goede vorm Aduard had gehaald, ben ik aan de noordzijde van het Van Starkenborghkanaal naar Zuidhorn gerend, waar ik rond 11:15 uur de brug bereikte. Terwijl ik op de brug liep, begonnen bellen te rinkelen. Omdat het waarschuwingslicht voor voetgangers aan beide zijden knipperde en er geen brugwachter te zien was, wist ik niet goed wat te doen, dus ik ging stilstaan. Tot mijn verrassing bleek de brug voorzien van luidsprekers. En blijkbaar ook van camera’s. Daar kwam de doorleefde stem van één der gesalarieerde ambtenaren uit Gaarkeuken: 1) “Ja ga nou van die brug af man!”, 2) “Je bent toch zeker niet doof!?”, 3) “Wat ben je nou voor een sukkel!” en tenslotte 4) de op ijle lucht gebaseerde beschuldiging “Jaaah ik zie toch dat je ’t expres doet!”
U begrijpt, dat was een warm onthaal in Zuidhorn voor een argeloze Canadees. En ik weet uit de eerste hand dat mijn landgenoten in het voorjaar van 1945 op diezelfde locatie heel wat blijer werden begroet. Wat de brugwachter die ochtend had kunnen doen was vragen, “Meneer, zoudt u mij een plezier kunnen doen en snel doorlopen? Wij moeten de brug namelijk omhoog doen om een schip door te laten.” Daar had ik graag en vlot aan meegewerkt.
Ik heb dit incident twee weken laten afkoelen en kon er toen voorzichtig om lachen. Reactie van vriend Jacco, via email: “Jouw vakanties zijn veel avontuurlijker dan de mijne, ik zat weer op het puntje van m’n stoel!” En van een neef in Friesland: “Het zou mooi zijn als ze hem als reprimande een vaste brug geven.”
Nog een week later heb ik vanuit Canada een bericht naar de provincie Groningen gestuurd, via de contactfunctie van hun website. Ik schetste de situatie met datum en tijd, haalde de citaten aan, en veronderstelde dat zulks niet onder het kopje “Voorbeeldfunctie” in de brugwachterlijke taakomschrijving zou staan. Aan het slot stelde ik voor dat ze hun medewerker een cursus klantvriendelijkheid zouden aanbieden.
Ik kreeg de volgende ochtend bericht. Blijkbaar had een provinciale autoriteit inmiddels naar Gaarkeuken gebeld, waar, na raadpleging van de dienstroosters, iemand blozend had moeten toegeven dat ‘ie zich per megafoon en uit naam van de provincie nogal had misdragen. Men dankte mij voor de melding, en drukte mij op het hart dat ik toch vooral moest aannemen dat dit niet de normale wijze van communicatie richting ingezetenen en bezoekers was.
Kortom, Welkom in Zuidhorn!
________________
Oud-Zuidhorner Evert Akkerman woont sinds 1999 in Canada, zijn overgrootvader kocht in 1870 een kwekerij waar nu “De Bongerd” ligt