...Eindelijk .. na een lange lijdensweg..(.een slepend been.... met een kruk lopend en met heel veel pijn.. alles wat ik deed was pijnlijk...} mocht ik naar het ziekenhuis om mij voor te bereiden op mijn nieuwe heup.... Ja ik was er helemaal klaar voor.. Mary Lou een buurvrouw en ook een beetje mijn moeder en vriendin . bracht me er naar toe. alles ging wel een beetje anders haha
Om zeven uur s avonds zou ik naar het zieken huis ... maar de dag er voor kwam er een telefoontje dat ik er om één uur s middags moest zijn vanwege mijn bloed...
Ik heb anti stoffen in mijn bloed en dat hebben ze niet op voorraad.. moest nog worden gemaakt .. voor als ik een bloedtransfusie nodig zou hebben
Ja .. en wat zeiden my friends....kijk zelfs van binnen ben je anders... ok zei.ik...... ik hoor gelukkig niet bij de massa ... wil ik niet eens bij horen... haha
Om kwart over twaalf waren we in het ziekenhuis .... veel te vroeg dat kwam weer omdat James mijn hond al in de kennel in Zuurdijk was en ik .verloren op het puntje van de stoel zat om weg te gaan.ik wil nu weg.. het moet toch en ik belde mary Lou... en ja ze kwam en wij gingen... pfffff ...Dus wat moesten we eerst doen .. de afdeling dan maar .. ik wilde zien waar ik moest liggen ..Leuke mensen en we kregen ook nog eens broodjes soep en koffie... de mevrouw die de kar vervoerde met het eten zei... je mag alleen voor je zelf bestellen .. maar je hebt natuurlijk erg veel honger... dus ik besteld overal twee van en mary lou kon ook mee eten ....was gezellig ..ik had een bed bij het raam....toen naar het lab..4 buisjes bloed werden afgetapt ....... ik moest wel weer lachen want waar je ook komt... je moet steeds je geboorte datum vertellen.. ik snap dat wel stel dat ze per ongeluk iemand anders opereren ..
Mary Lou wachtte op mij in de gang..... en ja wat nu ... we hebben zo’n vier uur om niks te doen.. want met die pijn kun je niet zo veel.
De zon scheen .. maar het was wel koud.. we liepen toch eerst een stukje .. om de tijd te verdrijven.. maar ja .. lukte mij niet echt.. we gingen naar het restaurantje en namen een vruchtensapje... volgens mijn “moeder” was dat heel goed voor mij ..
Om vier uur gingen we weer naar de afdeling waar ik moest zijn en daar zat mijn kamergenoot te wachten.. Het was een leuke mevrouw ( ik mocht haar Jopie noemen) en het klikte. Nou nu kon Mary Lou ook weer naar huis.. en zij wist dat het goed was. We hadden s nacht een leuke broeder .die grapjes maakte en zo kwamen we de nacht goed door..
Om 6 uur s morgens kreeg ik mijn eerste pillen..om alvast een beetje dizzy te worden... want om 8 uur werd ik geopereerd .... toen kreeg ik een groen hemd aan.. een operatie hemd.. voelde eng aan ... ik werd er niet heel vrolijk van haha.... nog een pil ... en ik werd helemaal gecontroleerd.. bloeddruk hartslag..en ze tekenden een pijl op mijn pijnlijke heup ... dan kon de dokrer zich niet vergissen dan wist ok .. het is deze heup die er uit moet... . toen naar beneden... ik voelde mij geheel alleen op deze aardbol... ik wilde wel even huilen en een arm om mij heen voelen.. maar huppekee.. ik werd ergens neer gezet en verbonden met grote enge dingen .. zodat ze mij in de gaten konden houden.. als mijn lichaam het zou begeven...nou dat was ik niet van plan... U krijgt zo een ruggen prik zei een zuster.. dat had ze nou net niet moeten zeggen..ik kreeg helemaal geen ruggenprik maar een algehele narcose..... Help dacht ik... ik vertelde haar dat en ze zei...................... oooooooooooohhhhhh .komt goed hoor.....
Nou daar lag ij dan in mijn groen hempie.. ik wil naar huis.. dacht ik..
We komen u halen .. hoorde ik... ik was nog steeds niet dizzy....... ik moest me er aan overgeven .. de operatiekamer zag er onvriendelijk uit..het leek allemaal op een nachtmerrie .. ik was bang... maar daar kwam dokter Knobben aan ... de orthopeed... de man die in mij zou gaan hakken en snijden..mij een nieuwe heup in mijn lijf zou zetten en mijn oude vertrouwde heup .. mijn heup.. die mij al jaren heeft geholpen om te leren lopen zwemmen en fietsen ..... er uit zou halen... vaarwel heup... dacht ik.. bedankt voor alles... Dr Knobben schudde mij de hand en ik moest weer mijn geboorte datum zeggen en hij keek naar de pijl .. ok we kunnen beginnen.. eerst maar de ruggen pril hoorde ik de narcotiseur zegen ik schreeuwde het uit NEEEE neeeeee geen ruggenprik en algehele narcose... dr Knobben ze.. deze mevrouw krijgt een narcose... ok uiteindelijk kreeg ik mijn narcose. .. ik ging een beetje in paniek weg en ik kwam huilend weer bij mijn positieven. er was een lieve verpleegster die bij vertelde dat alles goed is gegaan.. mijn afdeling werd gebeld dat ik opgehaald kon worden... Na drie kwartier lag ik nog op de uitslaap zaal .. ze waren mij vergeten .. maar het kwam goed... op mijn kamer was mijn buurvrouw/dochter/en vriendin dat is ze alle drie .. ze had een dag vrij genomen om bij mij te zijn als ik wakker werd.. zo lief ...... ze bleef een tijdje en ik was niet moe .. ik was helemaal terug op aarde ..
Mijn buurvrouw was er niet zij lag nu onder het mes...
met mij ging het goed .. mijn buurvrouw was erg ziek ze had een knie schijf gekregen.
Vier uur na de operatie .. moes ik lopen .. ik koos voor de krukken en dat ging goed.. ik mocht ik onder begeleiding naar het toilet.
Wel alles ging perfect en toen mijn zusje en zwager op bezoek kwamen .. zat ik gezellig met ze aan de tafel..
De volgende dag mocht ik naar huis ..... nadat ik een aantal onderzoeken..moest ondergaan.. mijnhartslag was veel te hoog maar ik mocht naar huis .. Ria ook een vriendin en buurvrouw kwam mij halen.. en was blij .. zoooooooooooo blij..
Het gaat heel goed met mij.. ik moet er om denken dat ik mij aan de regels houd .. want ja.. ik wil te snel.... weet je waarom... ik ben lief .. maar ozo ongeduldig en ik ben vooral eigenwijs..
Thuis waren er de buren.. vrienden.. en bloemen.. mijn buren hebben een lijst gemaakt wie wat voor me doet en wanneer.. ik krijg iedere dag eten .. ik wilde nog even zeggen.. in Houwerzijl is het nog zo.. noaber schap heet dat..
Voor iedereen een dikke knuffel
van
Frouwktje