..Mijn hoge hakjes bleven in de kast staan ... want daarop lopen ging ook niet meer...Ik kreeg een arts die ik nog nooit eerder had gezien...Gek.. ik had daar geen goed gevoel bij.. maar ok ... misschien voel ik het niet goed... maar gevoelsmensen voelen meestal goed en ja ik ben zo’n mens...ik heb liever mijn eigen vertrouwde huisarts...tandarts en ja zelfs mijn boekhouder ...deze mensen kunnen niet worden vervangen.althans.. zo voel ik dat... alleen als het niet anders kan..maar ik blijf het moeilijk vinden.
Ischias zei de arts..die ik niet kende.. pijnstillers...en ja toch vooral wel in beweging blijven... Ik deed wat mij werd opgedragen ..maar.. de pijn werd steeds erger.. en van slapen kwam niets... ik ging steeds slechter lopen en de trap oplopen was . een ware strijd...
Ik maakte weer een afspraak met de huisarts maar deze keer stond ik erop dat ik mijn eigen vertrouwde huisarts kreeg...
slijmbeurs ontsteking... Ja en wat nu.. ik kon een prik krijgen of pijnstillers..Nou die prik zag ik niet zo zitten.. dus eerst maar weer pijnstillers...Na twee weken .. strompelde ik nog erger dan voorheen.. De prik...ik had positieve berichten over de pril gehoord .. maar ook negatieve berichten.. tja.. maar zo wilde ik ook niet doorgaan..
Dus de prik
Is dit alles .. vroeg ik aan mijn dokter.. als ik dat had geweten had ik het meteen gedaan.. weer een les geleerd.. niet naar anderen luisteren ......ik werd bang gemaakt terwijl het niet hoefde.. maar ja iedereen ervaart het anders... ik zou het zo weer doen...
De pijn werd steeds erger en ja het was een hel... Ik kon het bad niet meer inkomen.. mijn boodschappen tillen ging ook niet..ik moest vaak mijn vrienden vragen om hulp.. als ik iets erg vind is om steeds mensen te vragen om iets voor mij te doen.is dat het.......Gelukkig doen mijn vrienden /buren het uit zichzelf...echt het zijn zeldzame lieve mensen ik hou van deze vrienden.
Weer naar de dokter... hij draaide mijn voet en ik gilde van de pijn...ja er moesten toch maar foto’s worden gemaakt van mijn heup.. de uitslag was en is nog steeds een versleten heup..veel te jong zei mijn huisarts.. ik ben 65 en ja meestal ben je toch tegen de tachtig als ik naar de mensen kijk die ik ken en die een kunstheup hebben.. Waar komt het door .. daar zijn de meningen verschillend over.. Toen ik werd geboren werd er nog geen echo gemaakt van mijn heup.. dat was in die tijd niet zo.ik had een beugeltje om mijn been moeten hebben. .. als er nu een baby wordt geboren..hoort dat er standaard bij..
Gisteren ben ik met mijn buurvrouw naar het martini ziekenhuis geweest ik had een afspraak met orthopeed ..Mijn lieve buurvrouw reed mij er heen en we waren zo in gesprek dat we het ziekenhuis..{die je normaal gesproken niet over het hoofd kan zien} voorbij reden..gelukkig waren we op tijd en we kregen de slappe lach...O jee .. als dit maar goed komt... in de parkeer garage was het erg druk.. als je daar komt dan zijner maar weinig mensen gezond dacht ik.... zoveel auto’s... We kregen een plaatsje en ja toen naar het ziekenhuis...We konden meerijden met een busje die ons naar de hoofdingang bracht . dat was prettig .. want ja ..het lopen ging niet goed..
Omdat we te vroeg waren dronken we een kopje koffie met wat lekkers en ja toen naar de arts...
Het eerst wat ik zag toen ik de spreekkamer binnen kwamen was een foto van mijn heup.. Ik ben een leek maar ik zag meteen het verschil tussen mijn linker en mijn rechter heup.. Mijn rechterheup was zwaar beschadigd.. het bot was afgebrokkeld en er miste kraakbeen .. oh oh .. dat zag er niet vrolijk uit.. daar in tegen was mijn klinkerheup prachtig.. .... Ja en toen kwam het verhaal .. de orthopeed moest eerst een paar dingen vertellen.. dat moest hij doen .. wettelijk is hij dat verplicht.. ik kan een infectie krijgen.. een bloeding en de heup kan uit de kom schieten .. en ja dan volgt er een nieuwe operatie.. Ik voelde hoe ik onderuit ging op mijn stoel.. ik werd bleek en ik dacht ik moet hier weg .. en meteen..laat die operatie.. dacht ik ik hou deze pijn wel ... Nogmaals hoorde ik de jonge arts zeggen dat hij verplicht was om dit enge verhaal te vertellen .. . Ik wil het niet horen zei ik .. U heeft mij bang en onzeker gemaakt... Mijn buurvrouw zag mijn bleke gezicht en vroeg wie mij opereerde.. Dat doe ik .... zei hij... Bent u afgestudeerd vroeg ik .. Hij was al 7 jaar arts.. Ok dat maakte alles een beetje milder... maar pffffffffffffff hij schudde ons de hand en sprak de woorden .. ik zie u spoedig weer terug.. ik mompelde iets onaardigs en we moesten naar de afdeling opname.... ik kreeg allerlei enge boekjes mee wat ik moet doen en vooral wat ik niet moet doen.. en toen gingen we weer naar de parkeergarage.. waar we eerst de auto niet konden vinden en daarna de uitgang onvindbaar was.. na ongeveer 20 rondjes te hebben gereden kwamen we doordat we een andere auto hadden gevolgd bij de uitgang..Opgelucht kwamen we thuis waar vrienden op mij zaten te wachten en we toosten op een geslaagde operatie die er over een aantal weken zal gaan plaats vinden..
een lieve groet
van Frouwktje
0657701414
frouw@live.nl
www.frouwcouture.com