Elke avond weer de vraag: op welk bed slaap ik?
Gisteren bijvoorbeeld: 'Mam hij was zo lastig vannacht, bleef maar rondspringen, gooide van alles van tafel, ik moet hem niet!'
de deur ging dicht. Mauwen hielp niet. 'Wegwezen' zei Jules, 'ga mijn moeder maar vervelen'.
Goed idee, op naar Erica's kamer. Die deur was ook dicht. Shit.
Mauwen, geen reactie. Wat harder mauwen.... Erica zei duidelijk pissig: 'Zoek een ander plekje Bert. . Dat pikte ik niet. Luid brullen, Erica stond op om te kijken of mijn bakjes vol waren, waren ze en schepte nog een paar klonten uit de kattenbak.
'Kop dicht Bert, ga slapen!'
Dus zwaar geschut ingezet; heel zacht klaaglijk mauwen en ja hoor, de deur ging weer open.
Geregeld.
Nestelde me prinsheerlijk aan haar voeteneind, maar toen was er geen ruimte meer voor haar voeten. Dus dan maar naar de vensterbank en onder het rolgordijn door poezinnen spotten. Dan gauw weer naar de woonkamer om te kijken waar ze heengingen. Heel gedoe, je rent je wezenloos.
Erica stond weer op en deed haar deur met een klap dicht.
Balen.
Maar om 10 uur stond Jims deur open. Die was naar de pinautomaat.
De hele dag prima geslapen.
Bert.
Bertje schrijft over wat hij meemaakt, niet altijd maar zo nu en dan. Meer over Bertje