Sinds de dag dat ik een rood hoedje voor mijn man kocht is er iets bijzonders begonnen. Overal waar hij zich met zijn rode hoedje vertoont gebeurt er iets met de mensen in zijn omgeving. Er wordt wat lacherig naar hem gekeken, mensen beginnen een gesprekje met hem, hij wordt heel vriendelijk bejegend, hij krijgt veel opmerkingen en complimentjes over zijn mooie rode hoedje, vaak door vrouwen, scholieren, maar ook door mannen.
Als tijdens het fietsen zijn hoedje afwaait is er steevast een vriendelijk persoon die het voor hem opraapt en het hem met een grote glimlach overhandigt.
In winkels zijn ze heel gedienstig als ze hem zien lopen met zijn hoedje op en altijd verschijnt een glimlach.
Als hij weer eens iets heeft beleefd en er thuis over vertelt vraag ik meteen; had je je rode hoedje weer op misschien? En altijd is het antwoord ja, apart he?
Soms komt hij thuis met dingen die hij zomaar goedkoper kreeg, of hij heeft een heel leuk gesprek gehad met iemand die hem zomaar aansprak en als we samen op stap zijn merk ik het ook, al die vriendelijke blikken, die glimlachjes, dan kijk ik even opzij en denk; o ja, hij draagt zijn rode hoedje weer. Er is wekelijks iemand die tegen hem zegt; mooi hoedje! En elke week geeft hij hem hetzelfde antwoord, het is mijn zondagse!
Coby Poelman-Duisterwinkel