Een voormalig advocaat, 60 jaar, is veroordeeld tot een taakstraf van 100 uur. Hij weigerde geld van een client van een derdenrekening af te halen en terug te storten.
rechtbankverslaggever Rob Zijlstra van het Dagblad van het Noorden schrijft vanuit zittingszaal14 van de rechtbank in Groningen over grote en kleine rechtszaken op zijn weblog
Namen van verdachten en slachtoffers zijn door Rob verzonnen. De rest niet.
Rechtbankverslag
Hij woont in het zuidelijke deel van een Groninger tweelingdorp en hij heet Max.
Max, 60 jaar, is in 1984 beëdigd als advocaat en deed in de 25 jaren die volgden 1500 rechtszaken.
En niet slecht, zegt hij zelf, want negentig procent van zijn klanten waren tevreden klanten geweest.
Max was altijd bezig.
Vaak als bevlogen spreker, dan weer als gast - samen met Martin Brozius - bij Barend en Van Dorp (televisie, lang geleden).
Ook was hij hoogleraar te Utrecht geweest en stond hij de laatste keer op de vijftiende plek op de kandidatenlijst van een landelijke politieke partij.
Sinds juli vorig jaar is Max geen advocaat meer.
Hij is nu projectontwikkelaar, creator director, in bodemsaneringszaken.
Soms verdient hij een maand niks (‘nul’).
Soms een ton.
Dat zegt hij tegen de rechters.
Want Max zat maandagmiddag in zittingszaal 14 van de Groninger rechtbank.
Als verdachte.
Justitie beweert dat hij, als advocaat, geld heeft verduisterd.
Eerst 4.059,63 euro.
En toen 6.635,85 euro.
Max ontkent.
Hij zegt, ietwat verongelijkt: ‘Ik zit hier in een verkeerd toneelstuk.’
De kwestie in het kort.
Bram is klusser.
Als klusser had hij een zakelijk geschil.
Terwijl dat geschil er was, raakte Bram ook aan de klus bij Max.
Verbouwinkje kantoorpand.
Max hoort van het geschil en zegt dat hij wel wat kan betekenen, dat hij veel tevreden klanten heeft.
Kortom: na veel gedoe komt er een einde aan het geschil.
Het geld van Bram, ruim 10.000, wordt op de derdenrekening van advocaat Max gestort.
Maar Bram wordt niet tevredenklant nummer 1351.
Want ineens is Max ontevreden over het geleverde kluswerk van Bram aan zijn kantoor.
Max zegt dat Bram zijn geld pas krijgt, als hij goed werk aflevert.
Bram fiets van de ene regenbui in de andere
Hij dient een tuchtklacht in en uiteindelijk krijgt Max klop van de Raad voor Discipline.
Een schorsing van drie maanden en hij moet als de wiedeweerga dat geld aan Bram betalen.
Max doet dat deels.
Klusser Bram wacht nog altijd op ruim 6.500 euro.
Ook maandagmiddag nog.
Het openbaar ministerie staat aan zijn kant.
Volgens de officier van justitie maakt Max zich schuldig aan verduistering.
Ze zegt: ‘Als geld ergens veilig moet zijn, dan is het wel op een derdenrekening van een advocaat.’
De wet: de kern van het misdrijf verduistering is dat misbruik wordt gemaakt van vertrouwen.
De officier van justitie eist een werkstraf van 150 uur.
Daarnaast moet Max Bram zijn geld geven.
Punt uit.
Ammehoela.
Dat zei niemand in de rechtszaal, maar dat bedoelde de advocaat van Max er wel te zeggen.
Max moet worden vrijgesproken, zegt de advocaat, omdat het ten laste gelegde - verduistering - niet bewezen kan worden.
Niet omdat er nu eens geen of onvoldoende bewijs is, maar omdat er helemaal geen sprake is van verduistering.
Advocaat Mathieu van Linde: ‘Het geld is niet verduisterd, want het is er nog steeds. Het staat immers op die derdenrekening.’
Komt bij, zegt Van Linde, dat niet Max dat geld op die derdenrekening beheert, maar de Stichting Max.
Max heeft het geld dus nooit onder zich gehad.
Hij heeft er nooit als heer en meester over kunnen beschikken.
En ook heeft hij het niet ter eigen nutte aangewend, hij heeft het zich niet toegeëigend.
Het enige dat Max heeft gedaan is dat hij niet tot uitbetaling is overgegaan.
Dat mag laakbaar zijn, maar dat wil nog niet zeggen dat het ook strafbaar is.
Want dat is het niet.
Wil Bram zijn geld krijgen, dan zal hij de civiele weg moeten bewandelen.
Aldus de advocaat van de advocaat.
Ik zat vlak achter Max en kon het niet zien.
Maar ik zou me kunnen voorstellen dat hij bij zoveel juridisch tegenwerk dromerig voor zich uit zit te staren.
Hij had zelf al gezegd dat het zijn kwakkelende gezondheid was, die hem bij de afhandeling van zaken minder scherp had gemaakt. En dat toen hij door de politie werd verhoord, hij niet in de gaten had gehad dat het om een strafzaak ging.
En dat...
Rechters (ze onderbreken hem): ‘Heeft u wel eens lucide momenten?
Max: ‘Ik ken het woord lucide niet.’
Rechters: ‘Momenten van helderheid.’
Max: ‘...’
Rechters: ‘Zoek het thuis maar eens op.’
Rob Zijlstra
.
UPDATE - 15 maart 2010 - uitspraak
Max is veroordeeld tot een taakstraf van 100 uur. Hij heeft, zegt de rechtbank, het geld wel degelijk onder zich gehad, namelijk als bestuurder van de stichting. Daarmee had hij zeggenschap over het geld. Aan Bram moet hij nu 5700 euro betalen.
__medium.jpg)
