VERONA - Bauke Mollema kon zondag terugkijken op een geslaagd debuut in een grote ronde. De 23-jarige renner kreeg na het wegvallen van Oscar Freire kort voor de Ronde van Italië het predicaat kopman van de Raboploeg opgeplakt en voldeed met de twaalfde plaats in het eindklassement ruimschoots aan de verwachtingen.
Hoe voelt een debutant zich na drie loodzware weken in de Giro?
,,Ik ben nu wel redelijk kapot, maar ik denk dat ik mijn eerste grote ronde redelijk goed ben doorgekomen. Ik ben blij dat ik een constant niveau heb gehaald en geen echt slechte dag heb gehad. Ik heb nog nooit zo'n lange koers gereden en slaagde er ook in de laatste week in bij de eerste tien te eindigen. Met name zaterdag, in de rit over de Gavia, was ik verbaasd dat ik nog zo goed was. Het geeft aan dat ik goed herstel en goed uit deze ronde ga komen. Ik denk dat ik over een paar weken in de Ronde van Zwitserland me weer kan laten zien.''
Wat waren de moeilijkste momenten?
,,In de rit naar de Monte Zoncolan (15e etappe) had ik zeker geen superbenen. Ik moest daarna ook nog lang blijven voor een dopingcontrole en werd ziek tijdens de lange autorit naar het hotel, waar ik pas om half 11 kon eten. Als de volgende dag weer een zware bergrit was geweest dan had ik het moeilijk gekregen, maar het was gelukkig een rustdag. Ook vrijdag, in de rit over de Mortirolo, had ik een moeilijke dag. Ik was onderweg al een keer gelost. Ik eindigde alsnog als elfde maar het ging niet van harte.''
Heb je het gevoel dat de 'grote jongens' jou hebben leren kennen in deze drie weken?
,,Je leert vooral zelf andere renners beter kennen als je drie weken samen rondrijdt. Zeker omdat je vaak dezelfde mannen om je heen ziet. Ik denk wel dat ik opgevallen ben, ik heb een beetje mijn plaats gevonden in het peloton. Ik merk wel dat de goede renners nu sneller iets tegen me zeggen.''
Was deze Giro niet iets te veel gericht op spektakel?
,,We hebben vaak na afloop met elkaar in de bus gezeten en gezegd: Wat een rit was dit. Er waren heel veel zware etappes. Het lastigst vond ik eigenlijk dat er in de tweede week zo veel lange etappes waren. Dat vond ik heel extreem. Dat de laatste week zwaar zou worden wist je van tevoren. Dat vond ik niet zo'n probleem. Daarvoor waren er eigenlijk amper echte bergritten geweest.''
De twaalfde plaats in het eindklassement, wat zegt dat je?
,,Vooraf had ik het gevoel dat ik bij de beste twintig kon eindigen. Elk plekje dat je dan nog stijgt is mooi meegenomen. En natuurlijk hoop je altijd stiekem op een top tien-notering. Maar ik keer tevreden naar huis.'' (ANP)
30/05/10 AD
__medium.jpg)