"Ik zit hier achter vensterglas me stierlijk te vervelen, ik wou dat ik 2 poesjes was, dan kon ik samen spelen". Boehoe.. de hordeur scheidt mij van prachtige poezinnen die voorbij lopen. Een rood/witte, echt een beauty, maar ze gunt mij, goodlooking en van goede huize, géén blik waardig.. Dom wicht! Kijk, dat ik de atributen mis om mij voort te planten, heb ik al enigszins verwerkt, maar sommige hormonen willen nog graag 'buiten spelen'. Very sad, edoch, kop en staart omhoog, stiff upperlip, counting my blessings, maar ach, een knagend verlangen. Een onbestemd, onbevredigd gevoel. Erica zegt: "Bert, dit is een moeilijke tijd voor je.. de lente.. make the best of it"! Zij heeft makkelijk praten, haar hormonen willen niet meer buiten spelen. Ik wil mijn instincten activeren en frustraties uitleven! Ik ben jong, ik wil lekker rollebollen!
Bertje.
Bertje schrijft over wat hij meemaakt, niet altijd maar zo nu en dan. Meer over Bertje