Gemeente Zuidhorn is voornemens een AZC te plaatsen in mijn woonwijk. Er moeten 300 mensen worden gehuisvest op een perceel van 80 bij 90 meter.
Ik heb een AZC gerichte woonkamer en tuin met bij de voordeur een speelplaatsje. Straks word ik omzwermd door vluchtelingen. Dit 24 uur per dag, 7 dagen in de week, 52 weken in het jaar en 5 jaar lang. In ieder geval 5 jaar want een AZC mag er maximaal 10 jaar staan en met de herindeling van de gemeenten is het dus maar afwachten of er niet 5 jaar bijkomt.
Mocht ik nu mijn baan verliezen, lichamelijk letsel krijgen waardoor ik geen trappen meer kan lopen of het gewoon psychisch niet meer trek, door continu hoor- en zichtbaar vreemdelingen om mij heen, wat dan? Dan maak ik mij wel zorgen over hoe het dan allemaal verder moet.
Toch zeg ik ‘ja’ tegen de komst van vluchtelingen in mijn achtertuin omdat ik begaan ben met hun lot. Maar ik zeg ‘nee’ tegen het grote aantal dat de gemeente hier wil huisvesten, ook al noemt het COA dit een kleinschalige opvang. Mijn nee spreek ik uit voor zowel het welbevinden van de vluchtelingen als van de omwonenden.
Het COA zegt dat er gecomprimeerd gebouwd zal moeten worden gezien de grote van het perceel. Het kan allemaal net. Dit geeft aan dat onze nieuwe buren te dicht op elkaars lip komen te zitten en daarmee op die van ons. Mensen die elkaar ook helemaal niet kennen en gedwongen worden samen te leven. Ze hebben al zoveel meegemaakt, ik vind dat niet humaan.
Het COA geeft aan dat opvang van minder dan 300 vluchtelingen niet rendabel is. En daar zijn we in mijn ogen bij de kern van het probleem beland. Niet rendabel betekend dat er te weinig geld is voor kleinere locaties. En waar komt het geld vandaan? Van het rijk. En hoe krijgt het rijk zijn geld? Van ons. Daarmee zijn wij mede schuldig aan het ‘ophokken’ van vluchtelingen. We willen gewoon niet meer betalen.
Ik wil daarom via deze brief een lans breken voor ieder mens die moet vluchten en hoopt in ons land een nieuwe toekomst te mogen opbouwen. Als wij allemaal bereid zijn meer te betalen per vluchteling kunnen er kleinere opvangmogelijkheden komen van 120 a 150 personen. Ik weet zeker dat er dan ook veel meer dorpen bereid zullen zijn om vluchtelingen in hun midden op te nemen.
Zo kunnen wij naast de veiligste gemeente misschien ook het predicaat van sociaalste gemeente van Nederland krijgen
Hoe mooi zou het zijn als ons dorp zo ook oprecht kan zeggen: ‘Welkom in Zuidhorn’.
Karen Veltman-Engels