Je oren? Ja, mijn oren.
Sinds mijn jeugd mis ik bepaalde lage tonen. Langzamerhand werd mijn gehoorverlies groter, wat op m’n 49ste resulteerde in een eerste hoortoestel en vijf jaar later in een tweede. Zowel de eerste als de tweede keer – bij mijn nieuwe zeer geavanceerde apparaatjes - ging er een wereld voor me open…
De knisperende krant, met verbazing luisterde ik er naar. En naar mijn eigen voetstappen op het parket. Het neerzetten van een theeglas op het aanrecht, het belletje van de magnetron en het geratel op mijn toetsenbord. Pas toen ik het voordeel van goed horen weer genoot, ontdekte ik wat ik jarenlang had gemist. Pas toen ontdekte ik ook hoe lawaaierig de wereld soms is. En dat ieder voordeel dus ook zijn nadeel heeft.
Eén nadeel van mijn hoortoestellen: metalige en harde geluiden echoën nog een tijdje na. Of het nu het klokje van de magnetron is, de heldere slag van onze klok of het belgerinkel bij de spoorwegovergang. Secondenlang hoor ik ze nog in mijn hoofd. Ach, alles went.
Maar toch, wat me vorige week op mijn werk is overkomen…
‘k Was extra vroeg en betrad als eerste onze afdeling. Zodra de deur openging piepte het alarmkastje. Ik weet precies hoe lang ik heb om mijn code in te toetsen en met de OFF-knop het alarm uit te schakelen. Maar het ding weigerde mijn vierde cijfer. Hoe snel ik ook drukte en corrigeerde, de blokkade bleef. Een hels geloei als gevolg, zowel binnen als buiten. En met een enorm versterkt hels geloei in mijn oren.
Met de handen rond mijn hoofd rende ik trappen op en af in de hoop iemand te vinden. De enige die ik tenslotte trof – het was al weer stil - was een collega in de kantine, die stoicijns zijn ochtendkrant zat te lezen.
Terug naar mijn afdeling. Opnieuw wilde ik de code intoetsen, maar nu blokkeerde er al iets na het eerste cijfer. Ik sprintte naar mijn bureau. Elk nadeel heb z’n voordeel. dacht ik en nog voor de hel voor de tweede keer losbarstte, had ik mijn hoorapparaatjes al uit. Scheelde dát even dat ik voor ongeveer de helft doof ben.
Zó hield ik het vol tot de politie kwam, samen met een in allerijl gealarmeerde collega, precies volgens het protocol. Maar eerlijk, dit hels versterkte alarm, dát went geloof ik nooit.
Piety Veenema